Het is eigenlijk heel verbazend dat de operahuizen zo vervreemd zijn van de maatschappij, terwijl juist de opera meer dan andere kunstvormen die unieke combinatie in zich draagt van brede populairiteit en artistiek meesterschap en innovatie. De historie van de opera is op allerlei wijzen verbonden met een proces van betrokkenheid van kunst en populariteit.
Het oeuvre van Mozart illustreert de transitie van vermaak voor de adel - 'Da Ponte' opera's - naar de kunst als publieke aangelegenheid - Die Zauberflote - de eerste echte 'opera van het volk'. Verdi was een volksheld in Italie, zijn melodieen minstens zo populair als The Beatles en Michael Jackson in hun tijd. De Nederlandse Opera dankt haar bestaan aan de populaire zangcultuur in de Amsterdamse Jordaan met vocale helden als Johnny Jordaan en Willy Alberti. En de hedendaagse popcultuur is ondenkbaar zonder New York Broadway, dat gedurende de 20ste eeuw het podium vormde voor de baanbrekende operas van Bernstein, Gershwin en Sondheim.
Aanvankelijk stond ik geheel onverschillig tegenover deze dimensie van de opera, en was ik uitsluitend gericht op de artistieke inhoud van wat opera kan zijn in deze tijd. Maar ik ben steeds meer geinteresseerd geraakt in het populaire aspect van de opera, omdat daarmee het publiek in beeld komt welke een onlosmakelijk onderdeel van het kunstwerk vormen. Mij staat daarbij inderdaad net als jij de opwinding voor ogen die een avond opera in vroeger tijden moet hebben veroozaakt bij het publiek. Operavoorstellingen waren avondvullende gebeurtenissen en de composities duren dus niet voor niets urenlang. Het publiek had tijdens de muziek uitgebreid de gelegenheid te socialisen, te eten en te drinken, te dansen en te flirten. Er bestond een ongedwongen en directe repsons van het publiek op de muziek. Aria’s werden onderbroken door ontzetting of verwondering over het vertoonde. Luide ovaties spoorden zangers aan om hun scenes naar believen te herhalen omdat het zo geweldig was.
Het is nu juist deze vrijheid en interactie van het publiek die de popcultuur kenmerkt en haar aantrekkelijk maakt voor allerlei mensen. In ‘Technopera’ onderzoek ik de vorm van een technoparty als een podium voor opera. Tijdens een technofeest bestaat immers een dergelijke spontaniteit, vrijheid en overweldigende samenzijn voor het publiek.
Lees meer:
No comments:
Post a Comment