Voor mij is een conceptuele benadering van opera verschoven naar een zoektocht naar waarachtigheid. Ik ben gaan inzien dat de perfecte vorm, die ik in een aantal voorstellingen en muziekstukken bij benadering heb ontworpen, voorbijgaat aan de realiteit van het moment en de belevingswereld van het publiek. Wat mensen raakt in opera is niet de brillante artistieke constructie, maar die echtheid van de zangstemmen, en ook de manier waarop de omgeving en de woorden op zo'n manier samenvallen dat het echt wordt, heel simpel en ondoorgrondelijk tegelijkertijd. Ik ben meer geinteresseerd geraakt in de waarachtigheid van ervaringen te vertalen naar een vorm voor de musici. Het interessante is dat ik merk dat de vorstelling die daarbij komen kijken steeds uitdrukkelijker te maken heeft met esthetiek in plaats van een concept. Door een stilering aan te brengen in de echtheid van de ervaring in klank, licht, lichamen en woorden ontstaat een schoonheid die uiteindelijk iets wordt dat een voorbedacht concept ver te boven gaat - een muzikale kwaliteit die op ieder moment op alle lagen van een opera voelbaar wordt.
Wellicht klinkt dit al te verheven, of zelfs te zweverig om anno nu als relevante kunst aangemerkt te worden. Je merkt dat ik heel anders spreek over opera dan empowerment van jongeren, interactieve media en talentontwikkeling, alhoewel ik me wel degelijk zeer betrokken voel bij die ontwikkelingen. Het verschil is dat ik noodgedwongen mijzelf als uitgangspunt zal moeten nemen voor wat ik maak, en het vervolmaken van mijn muzikale kwaliteiten als mijn belangrijkste bijdrage zie die ik mogelijk kan leveren aan de wereld. Daarom zie ik mijn toewijding aan de opera en de muziek allereerst als een reis die dieper het innerlijk ingaat, dieper en dieper. Voor mij is de ontwikkeling van een conceptuele benadering naar waarachtigheid een proces van verinnerlijking. Ik ben er van overtuigd dat iedere kunstenaar zichzelf onverbiddelijk tegenkomt, hoe betrokkenen en collectief zijn uiteindelijke werkproces ook is.
Met het mijn muziekserie E@RPORT heb ik een dergelijk besef doorgemaakt. Door de muzikale wereld van hondervijftig uiteenlopende Amsterdamse musici te onderzoeken, te interpreteren, te hercomponeren en zodoende nieuwe perspectieven te ontdekken voor ontmoeting en uitwisseling tussen deze musici, dacht ik een proces op gang te brengen van collectieve verwerkelijking. Op het niveau van de muziek is de traditionele auteur inderdaad ver te zoeken, omdat ieder fragment, iedere noot ambivalent is in zijn herkomst. De muziek is onderdeel van een cultuur, het eigendom van de persoonlijkheid van de musici en tegelijkertijd mijn gecomponeerde inventie. Na een werkproces van anderhalf jaar dat dit project in beslag nam schreef ik een introductie op de collectie van muziek die als geheel was ontstaan. Hierin moest ik verbazingwekkend concluderen dat het project meer dan over al die musici, subculturen, het een project was over mijzelf, over mijn jeugdherinneringen, mijn wijze van opgroeien in multicultureel Amsterdam en mijn vroegste kennismaking met muziek.
Lees meer:
No comments:
Post a Comment